deuxième semaine à Lille

Na al die kopzorgen van mijn kot werd het ook maar eens tijd om over mijn vakken na te denken. Want dat is toch de reden waarom ik hier ben. Studeren! Frans spreken! Dat tweede heb ik al veel gedaan, maar vooral met de andere erasmussers (en neen, wij praten geen Engels !). Wij erasmussers krijgen dan toch veel complimentjes over ons Frans. Bloos bloos. Tot die Fransen zelf beginnen te praten en je net te laat bent om mee op die sneltrein van woorden te springen. Dan kan er al eens een onbeleefde 'quoi' uitkomen, aangezien je zelf nog te verbaasd bent om een deftige zin te vormen. Mais bon, dat betert wel, hopelijk?

Zo verliepen ook mijn eerste lessen. Ik dacht dat ik het wel gewoon was om lessen in het 'Frans' te volgen, maar ik stond er niet bij stil dat onze proffen van de UA zo mooi kunnen articuleren, alle woorden uitspreken die moeten uitgesproken worden en vooral een minder uitgebreide vocabulaire hebben. Op maandag heb ik eerst les van een vrouw met een accent dat ik totaal niet kan plaatsen. Het klonk een beetje West-Vlaams op z'n Frans. Het heeft nogal geduurd eer ik doorhad welke klanken ze voor wat gebruikte! Hop naar de volgende prof, misschien kan ik hier wel beter volgen. Of niet. Als je een Italiaanse Frans hoort spreken moet je toch ook een knopje omdraaien..

 Wat de inhoud van de lessen betreft kan ik wel beter volgen. In de meeste lessen zie ik dingen die ik in mijn bachelorcarrière al uitgebreid ben tegengekomen. Zo beginnen ze bij théories linguistiques van nul, want er zitten studenten bij die nog nooit taalkunde hebben gehad. Een mastervak noemen ze dit dan! "C'est quoi un morphème?" Silence... (ja, dat weten wij wel, maar ik was nog te verbaasd over het feit dat niemand dit wist vooraleer ik een antwoord kon formuleren...) Niet te geloven! Nuja, ik zal maar niet te overmoedig worden, dus we wachten nog maar wat af.

Ziezo, dit was het weer voor vandaag!

Tot de volgende,

Bisous!