Inhaalmanoeuvre!

Ok, mea culpa, het is veel te lang geleden dat ik nog een blog heb geschreven! Ik heb er nog aan gedacht, maar ik had niet zoveel zin. Egoïstisch? Misschien. Maar een blog schrijven is vermoeiender dan jullie lezers denken. Zeker als je zoveel moet doen. Zucht. 

Laat ik beginnen met ongeveer een 3 weken geleden. In een zeer mooi weekend hebben Karen, Ken en Tom besloten om mij een bezoekje te brengen! Nu vragen jullie jullie zeker af wat we allemaal hebben gedaan. Wel, ik kan jullie vooral meedelen wat ik allemaal heb gedronken :
- als een ontbijt een lekkere cola light (na 4 uur slapen lekkere cafeïne-boost!)
- een overheerlijke chocolat chaud in 'Le pain quotidien'
- Afternoondipje na de pâte-à-emporter : tijd voor een tweede cola light!
- Was er nog een derde cola light, of vergis ik me?
- Een tomatensap, als 'apéritif'... dat ik na het avondmaal heb mogen opdrinken
- En last but not least : grote verrassing: een ORANGINA! Wie had dat gedacht! Toch geen cola light, anders kan ik niet slapen! 

Samengevat, we hebben heel veel (gezellige) terrasjes gedaan, een beetje geshopt, gewandeld en we zijn lekker gaan eten. De bediening was ietwat snel en we werden letterlijk buitengegooid, maar al bij al was het wel geslaagd!

In de week hebben we hier met de Germaanse bevolking (Duitsers, Nederlanders en Vlamingen) spelletjes zitten spelen in de residentie! Sleutelwoorden : verre de terre en loup garou! We hebben smakelijk gelachen. En ook nieuwe Duitse woordjes geleerd. Altijd leuk :-)

In het volgende weekend heb ik dan een trip naar Versailles gedaan met de association voor buitenlandse studenten van de universiteit. Jammer genoeg regende het de hele dag pijpenstelen en was er geen programma voorzien. We zijn dus enkel het kasteel gaan bekijken. De tuinen hebben we niet gedaan omdat onze voeten al doorweekt waren.. Dus ik kan nog eens terug gaan. (Wel voor m'n 25, want nu is het nog gratis, en vanaf dan 18€!!) Dat was dus een beetje een tegenvaller! Bovendien hadden ze afschuwelijke moderne kunst in de vertrekken geplaatst. Als Louis dat ooit gezien had, had hij de kunstenaar ter plaatse laten onthoofden! Zo'n schande! In ieder geval hebben we ons wel geamuseerd. We hebben dan maar wat rondgekeken in het 'dorp' van Versailles, zijn iets gaan drinken en lekker gaan eten. 

De volgende dag was ik van plan om binnen te blijven, maar er waren dan toch plannen om naar het museum 'La piscine' in Roubaix te gaan.(Eerst dacht ik al dat ze wilden gaan zwemmen) Dat was zeer mooi: een art-deco museum waar in de jaren 30 een zwembad was. Een goed concept! De randen van het zwembad waren er nog en in het midden was er een 'mini-zwembadje' met wat water en overal was kunst! In de originele kleedhokjes op het gelijkvloers en de eerste verdieping hebben ze ook kunst geplaatst, of teksten van beroemde mensen geschreven! Dit is zeker een aanrader! 

Na dit leuke weekend was de pret jammer genoeg gedaan : tijd om presentaties te geven, werkjes af te maken en leren voor de examens. (Vandaar dat de blog een beetje achterloopt) 

Vandaag heb ik trouwens mijn eerste examen gehad en ik hoop dat ik er door ben! Volgende week woensdag heb ik mijn volgende. Het studeren zal ergens tussendoor moeten gebeuren, want de lessen lopen nog verder en dit weekend komt Tom mij bezoeken! Veel slaap zal er niet inzitten de komende weken!

Voila, we zijn min of meer (in grote lijnen) bijgepraat!:-) 

Als nasmaakje nog enkele fotootjes :

l'été ou l'hiver?

Intussen is het weer een tijd geleden dat ik mijn avonturen met jullie heb gedeeld! Tijd voor een update!
De papieren voor de UA zijn tijdig in orde geraakt, zij het met 3 studiepunten minder dan oorspronkelijk de bedoeling was, maar bon, daar hebben we ons dan maar bij neergelegd!

Vorig weekend is Katrien op bezoek geweest. 24°, volle zon, goed gezelschap en Lille hebben er een topweekend van gemaakt! Wat cultuur opschuiven (tenminste als we bij de juiste kerk staan waarover we een zéér interessante tekst aan het lezen zijn), vééél shoppen, en een etentje in een gezellig Frans restaurantje. En toch waanden we ons heel even terug thuis toen bleek dat onze buren ook Vlamingen waren. West-Vlamingen om precies te zijn, en die zich er niet voor geneerden om lekker mee in ons bord te kijken! Zondag hebben we een aangename wandeling gemaakt in het park van de citadel; een paradijs om in te wandelen! Wel iets te groot, wat het bijzonder moeilijk maakte om zonder kaart in de hand de zoo te vinden. Maar we hebben de aapjes en de schildpadden gevonden! En blij dat ze waren! (Vooral toen mijn bril weereens te los stond en in de bak van de reuzeschildpad viel!) Dan een lekker pannenkoekje eten, een glas heerlijke tomatensap op de Grand place, en het prachtige weekend was alweer voorbij.. 

Daarop volgde een drukke koude week. Koud ja! In zo'n 'zuiders' land hebben ze het hier in de residentie er niet beter op gevonden om pas vanaf november de chauffage aan te steken. Gelukkig zijn ze na een ijskoude nacht tot inzicht gekomen dat het nu echt wel koud is buiten en dat het geen schande is om de chauffage aan te steken. Donderdagavond was er dan toch 1 warm lichtpuntje : de befaamde soirée internationale voor de buitenlandse studenten! Lekker eten en feesten in een plaatselijke discotheek met meer dan 20 (of nog meer?) verschillende nationaliteiten, kan niet slecht zijn. Alleen jammer dat een simpele cola van 20cl al 5€ kost. (nuja, er stonden ook flessen van 800€ op de kaart, dus we mogen nog lang niet klagen!)



Volgende week is het pause pédagogique en ben ik terug een weekje thuis. Ideaal om de achterstand van al mijn werkjes in te halen, om daarna al aan de laatste volle 7 weken in Lille te beginnen.. De tijd vliegt!





Bisous! xxx

Stress?

Het leven hier in Lille gaat ondertussen verder zijn gangetje. Naar de les gaan, naar de winkel gaan, koken, kuisen, nadenken over taken, een 'pint' gaan pakken. Was het alleen maar zo: intussen moet ik van de ene UFR (is een soort faculteit) naar de andere lopen omdat ik nog een vak van 3 ECTS mis, en naar het juridisch kantoor om welbekende redenen.

De grote vraag hier luidt als het volgt : waarom heeft de universiteit nog nooit van internet gehoord? De uurroosters moet je niet online gaan zoeken, neen, die hangen uit de op de valven. Hier leven ze blijkbaar nog in de middeleeuwen. Vervolgens antwoorden de profs amper op hun mails, en is er nergens informatie over hen te vinden. Heb je een bureau van een bepaalde prof nodig? Ga maar op zoektocht in de universiteit! A.u.b. Lille3, het zou mijn leven (en mijn vermoeide benen) zo veel gemakkelijker maken.. O wacht, er was 1 prof waarmee ik een interessante correspondentie heb gehad. Rara... Hij sprak Nederlands! (En kwam dus uit de beschaafde wereld ;-) )

Intussen hoop ik dat ik de allerlaatste deadline voor mijn learning agreement niet mis, maar het belooft nog spannend te worden!

Encore une bonne soirée et bcp de bisous!

Kim

deuxième semaine à Lille

Na al die kopzorgen van mijn kot werd het ook maar eens tijd om over mijn vakken na te denken. Want dat is toch de reden waarom ik hier ben. Studeren! Frans spreken! Dat tweede heb ik al veel gedaan, maar vooral met de andere erasmussers (en neen, wij praten geen Engels !). Wij erasmussers krijgen dan toch veel complimentjes over ons Frans. Bloos bloos. Tot die Fransen zelf beginnen te praten en je net te laat bent om mee op die sneltrein van woorden te springen. Dan kan er al eens een onbeleefde 'quoi' uitkomen, aangezien je zelf nog te verbaasd bent om een deftige zin te vormen. Mais bon, dat betert wel, hopelijk?

Zo verliepen ook mijn eerste lessen. Ik dacht dat ik het wel gewoon was om lessen in het 'Frans' te volgen, maar ik stond er niet bij stil dat onze proffen van de UA zo mooi kunnen articuleren, alle woorden uitspreken die moeten uitgesproken worden en vooral een minder uitgebreide vocabulaire hebben. Op maandag heb ik eerst les van een vrouw met een accent dat ik totaal niet kan plaatsen. Het klonk een beetje West-Vlaams op z'n Frans. Het heeft nogal geduurd eer ik doorhad welke klanken ze voor wat gebruikte! Hop naar de volgende prof, misschien kan ik hier wel beter volgen. Of niet. Als je een Italiaanse Frans hoort spreken moet je toch ook een knopje omdraaien..

 Wat de inhoud van de lessen betreft kan ik wel beter volgen. In de meeste lessen zie ik dingen die ik in mijn bachelorcarrière al uitgebreid ben tegengekomen. Zo beginnen ze bij théories linguistiques van nul, want er zitten studenten bij die nog nooit taalkunde hebben gehad. Een mastervak noemen ze dit dan! "C'est quoi un morphème?" Silence... (ja, dat weten wij wel, maar ik was nog te verbaasd over het feit dat niemand dit wist vooraleer ik een antwoord kon formuleren...) Niet te geloven! Nuja, ik zal maar niet te overmoedig worden, dus we wachten nog maar wat af.

Ziezo, dit was het weer voor vandaag!

Tot de volgende,

Bisous!

Aankomst in Lille

Het academiejaar is ondertussen al twee weken bezig dus ik sta al wat achter met m'n verhalen! 

Ik zal dus bij het begin beginnen. Zoals de meesten onder jullie wel weten zat ik eerst bij een verschrikkelijke vent op kot. Hij was vreselijk agressief en zag eruit als Jozef Fritzl (En dus niet Priklopil :P)! Ik had dus absoluut geen zin om te gaan, maar ben uiteindelijk zondag 12 september vertrokken. Ik kwam daar aan, en als ik de ijskast opzette viel de elektriciteit al uit, en er was maar 1 enkel gordijn voor dubbele ramen.Bovendien was er zeer veel lawaai. Die nacht heb ik geen oog dicht gedaan.  Maandag de 13e begonnen de lessen dus, en vrij uitgeput kwam ik aan op Lille 3. Het is daar  zo gigantisch en onlogisch dat als je een klaslokaal wil vinden je zeker 20 min vroeger moet vertrekken (ja, zelfs al vraag je het, de Fransen zelf weten het ook niet!). Dan ben ik mij gaan inschrijven bij de relations internationales. Daar heb ik ineens het verhaal over mijn kot gedaan (met tranen in de ogen uiteraard :p) en ze hadden zo'n medelijden met mij. Bleek nu dat er in een résidence universitaire nog een kamer 'vrij' was. Hoewel er een enorme wachtlijst was heb ik die kamer gekregen :-) Ik snap nog altijd niet hoe ik dat heb gedaan!

's Avonds heb ik dan aan Nina (ander meisje van UA) gevraagd om mij te helpen verhuizen. Het was zo spannend. Ik moest normaal gezien die avond mijn kotbaas ontmoeten om mijn contract nog terug te geven (papa als cautionnaire moest die ook nog tekenen), dus hij kon elke moment aankomen. Ik was dus gepakt en gezakt en was aan het wachten op Nina. Elke keer als ik de sleutel in de voordeur hoorde stond mijn hart even stil. Het kon wel eens Fritzl zijn.. De verhuis zelf was ook zeer spannend. Er stond namelijk een vidéosurveillance in de gang, dus de kotbaas kon via internet volgen wat wij deden.. (nog een reden waarom ik daar niet wilde blijven). Het was dan nog eens koers en het verkeer in de buurt zat helemaal dicht, met als gevolg dat we vrij ver moesten sleuren om al mijn rommel terug in mijn auto te krijgen. En dat was niet weinig(!).

Dan zijn we naar mijn nieuw kot gereden en heb ik mij daar geïnstalleerd. Die nacht heb ik als een roosje geslapen :-). 

Eindelijk kon mijn avontuur beginnen, dacht ik, maar ik moest nog naar een juridisch bureau voor buitenlandse jongeren om mijn contract voor te leggen en zien wat onze opties waren om zoveel mogelijk geld terug te krijgen. Zelfs de Fransen uit le Nord hebben precies al die 'manana'-manier van leven, dus heb ik daar meerdere uren mogen wachten. 

Enfin, dan heb ik stilletjes aan kennis gemaakt met de mensen uit het gebouw van mijn nieuw kot. Het is er echt supergezellig :-) 

Het vervolg van mijn  verhaal (dat nog steeds achterloopt) is voor een volgende keer!